طبق ضابطه اسمزشكل گيري رسوب يا رسوب گذاري به عنوان معمول ترين مساله بهره برداري در سيستم تقطيري مطرح است. هنگامي كه آب خالص از آب شور ( دريا ) بخار مي شود، ميزان نمك هاي با قابليت انحلال ناچيز افزايش مي يابند كه در نتيجه آن به صورت رسوب سخت بر سطوح انتقال حرارت ته نشين مي شوند. حضور رسوبات به كاهش اجتناب ناپذير ميزان راندمان و سطح كارايي سيستم منجر مي گردد.دستگاه تصفيه آب
تغييرات گسترده اي در قابليت انحلال نمك هاي موجود در آب شور ( دريا ) وجود دارد. بعضي از نمك ها قابليت انحلال بالايي دارند و طي فرايند شيرين سازي آب، به ندرت به حداكثر ميزان حلاليت خود مي رسند و در نتيجه عمل رسوب اتفاق نمي افتد. بعضي ديگر از نمك ها قابليت انحلال كمتري دارند و با توجه به ضريب تغليظ سازي آنها در طي مراحل تغليظ سازي و دماهاي بالا در واحدهاي تقطيري، به رسوب گذاري تمايل دارند. كربنات كلسيم ( CaCO3 )، هيدروكسيد منيزيم ( MgOH ) و سولفات كلسيم ( CaSO4 ) سه مورد از نمك هاي با قابليت انحلال كم مي باشند كه در طراحي يك سيستم بايد مورد توجه قرار گيرند.
تمام واحدهاي تقطيري با توجه به قابليت تشكيل رسوب در آنها بايد به گونه اي طراحي شوند كه داراي سطح انتقال حرارت اضافي در سيستم باشند، تا واحد تقطير پس از يك دوره زماني كاركرد، ( براي مثال يك يا دو سال ) و تشكيل رسوب، همچنان در سطح قابل قبول بهره برداري باشند. حتي اگر محاسبات طرح نشان دهد كه مقادير قابليت انحلال از حد مجاز تجاوز نمي كند؛ اما باز هم در سطوحي كه داراي مقادير غلظت كمي بيشتر يا دماي كمي بالاتر مي باشند، خطر احتمال رسوب گذاري وجود دارد. با ته نشين شدن رسوب در اين سطوح، هسته اي براي شكل گيري بيشتر رسوب تشكيل مي گردد.
كنترل تشكيل رسوب در سيستم ها اغلب به وسيله كاركرد سيستم با مقادير بازيافت كمتر براي دستيابي به ميزان غلظت كمتر نمك ها در پساب شور، با استفاده از به كارگيري روش هاي مكانيكي كنترل و حذف رسوب و يا با افزودن مواد شيميايي بازدارنده، صورت مي گيرد.
حذف رسوبات سخت به صورت دستي و پس از خاموش كردن سيستم امكان پذير است. حذف رسوبات از سطوح با اسپري كردن آب با فشار زياد، شستشو با برس هاي مخصوص، عبور فنر از لوله ها، وارد كردن تراشه يا سنگريزه به درون لوله ها، يا توسط مته صورت مي گيرد. اين روش ها به نيروي كارگر و زمان زيادي نياز دارد و همچنين ممكن است در موارد شديد موثر نباشد.
در سيستم هاي MED، گسترش رسوب در سطح خارجي لوله ها صورت مي گيرد. اگر تشكيل رسوب افزايش يابد، حذف آنها بسيار مشكل مي شود. در مواردي ديده شده كه بعضي از لوله ها در اثر رسوب گذاري تعويض شده اند.
در واحدهاي MSF، به منظور جلوگيري از ته نشين شدن رسوبات نرم، از گوي هاي اسفنجي سيستم CIP استفاده مي شود. با توجه به ته نشيني رسوبات در ديواره داخلي لوله ها، اين گوي هاي اسفنجي به منظور پاكسازي، از داخل لوله ها عبور داده مي شوند. قطر اين توپ ها 2 تا 3 ميليمتر از قطر لوله ها بزرگتر مي باشند و مي توانند با فشار ناشي از سرعت جريان پساب شور به درون لوله ها وارد شوند. تزريق كننده ها و يا مكنده هاي به خصوصي براي اطمينان از باقي ماندن گلوله ها در لوله ها وجود دارد. اجزاي ديگري نيز براي كنترل سايش گلوله ها وجود دارد كه گوي هايي كه ساييده شده و داراي قطر كوچك تري مي باشند را خارج مي سازند.
سه شنبه ۱۰ بهمن ۹۶ | ۰۹:۰۴ ۱۱ بازديد
تا كنون نظري ثبت نشده است